Ceramika Raku

a właściwie wstęp do tego jak naprawdę zaczęła się ta przygoda w @ Malceramice przy ul Czereśniowej :)

Raku- tajemnicza technika wypału ceramiki, której historia jest z jednej strony niespodziewanie prosta i jednocześnie bardziej zawiła niż mogłoby się wydawać.

Japońskie Raku, to technika sięgająca feudalnej Japonii i pewnej niezwykłej legendy. Podania tu są różne co do miejsca, czy działo się to na dworze Cesarza, czy Shoguna.

Nie mniej, narodzinom Raku towarzyszył ogień a dosłownie spalenie się pracowni garncarskiej Chōjirō podczas

przygotowywania naczyń do ceremonii herbaty. Naczynia

poddane niekontrolowanemu przebiegowi wypału, były tak

niezwykłe, że Shogun widząc je wykrzyknął Raku, co znaczy

niespodziewana radość. Legenda nie kończy się happyendem,

choć dla rodziny garncarzy z wioski w okolicach Kioto było

uwieńczone tytułem rodowym Raku (czynnie działa garncarnia

do dziś od 16stego wieku i tylko właśnie ta rodzina ma prawo

używać tej nazwy!) mistrz ceremnii dostąpił zaszczytu

popełnienia Sepuku.

Japońskie Raku jest źródłem, inspiracją, miejscem narodzenia

nowego spojrzenia na sztukę dla ludzi zachodu. Ręcznie

formowane naczynia na herbatę, wypalane w niskiej

temperaturze, głównie czarne, lub czerwone (w zależności od

składu szkliw).

Jeśli mówimy tu o ceramice Raku, to raczej mamy na myśli

sam styl na, który ogromny wpływ i jednocześnie kierunek

transformacji mieli amerykańscy artyści. Można tu powiedzieć,

że rzecz zaczyna się już w latach 40stych XX wieku. Wspomnę

tutaj Warren'a Gilbertson'a, który studiował raku w Japonii, w

latach czterdziestych XX wieku zaprezentował wystawę

swoich prac w Chicago Art Institute. Po czym nastał czas

eksperymentów i zabawy. Niespodziewane efekty wypałów do

dziś działają jak magnez.

Raku tak odmienne od kanonu sztuki zachodniej, trafiło do

wielu estetycznych serc. Podkreśla asymetrię, piękno tego co

przypadkowe i spontaniczne. Ujmuje naturalnością i

autentycznością. Zachwyca drobną skazą, która jest

podkreśleniem istoty piękna.

Duch Raku to elementy zaskoczenia, porzucenie przywiązania

do tego co zaplanowane, ciągły rozwój i odkrywanie

nieznanego. Nie należy stawiać tu żadnych wymagań, niczego

nie należy oczekiwać, można jedynie spodziewać się...

niespodzianek. To nauka akceptacji innych rozwiązań i miejsce

dla intuicji. Daje to głębsze zrozumienie tej techniki, które ma

bardziej duchową naturę niż powszechnie lepione naczynia

użytkowe. Obecnie obejmuje rzeźbę oraz formy dekoracyjne.

Potrzeba poszukiwań, eksperymentowania, poszukiwania

nowych form wyrazu w ceramice przez artystów ceramików,

stworzyła wiele nowatorskich technik, a samo Raku za sprawą

Paula Soldnera nazwane zostało Amerykańskim Raku. Nie

mniej jednak to nazwa Raku dla tych technik głęboko wryła

się w powszechne nazewnictwo technik alternatywnych.